മെഴുകുതിരി എരിയുകയാണ്......
രാവിൽ എന്റെ ഹൃദയവും.....
ഈ സായംസന്ധ്യയ്ക്ക് നമ്മുടെ പ്രണയത്തിന്റെ ഗന്ധം...
വിരഹത്തിന്റേയും.....
ഈ യാത്രകൾ പ്രണയത്തിന്റെ ഏദൻ തോപ്പിലേക്ക്...
വിരഹത്തിന്റെ ഗദ്സമൻ തോട്ടത്തിലേക്ക്....
ഒരുവേള......,
ഈ യാത്രകൾ അവസാനിക്കുകയാണോ?......
ഒരിക്കലുമില്ല......
വഴികൾ അവസാനിക്കുന്നില്ലല്ലോ.....വഴിയാത്രക്കാരും.....
അതിനാൽ ഒന്നും അവസാനിക്കുന്നില്ലെന്ന് പ്രത്യാശിക്കാം....
എങ്കിലും ഉള്ളിലെ നൊമ്പരത്തിന്റെ ഞാണൊലി....?,
അത് വേർപാടിന്റെയാണോ ....?
എങ്കിലും സമാശ്വസിക്കാം.....
എന്തെന്നാൽ വഴി പോലും പിരിയുമ്പോൾ,
വഴിയാത്രക്കാരായ നാമെങ്ങിനെ പിരിയാതിരിക്കും..
പിരിഞ്ഞുപോകുന്ന വഴികളിലൂടെ,
ഭാരമുള്ള കാലുകൾ വലിച്ച് ഞാൻ വഴിതെറ്റി നടന്നപ്പോൾ,
എവിടെയോ എന്റെ സ്വപ്നങ്ങൾ വീണുപോയിരുന്നു.....
എന്റെ മോഹങ്ങൾ കളഞ്ഞു പോയിരുന്നു....
ഒടുവിൽ എല്ലാ വഴികളും,
പാപത്തിന്റേയും പാപമില്ലായ്മകളുടേയും കബന്ധങ്ങൾ താണ്ടി,
ശാന്തി തീരത്ത് എത്തി ഉടക്കിനിൽക്കുന്നു.....
ആരും ആരെയും കാത്തുനിൽക്കാത്ത ശാന്തി തീരം...
അവിടെ സ്വപ്നങ്ങളും, മോഹങ്ങളും സമാധിയാവുന്നു.......
No comments:
Post a Comment